Μια άποψη για τον όρο "overrated" και παραδείγματα αθλητών από το WWE.

Έχουμε ακούσει πολλές φορές, τον όρο overrated. Χρησιμοποιείται συνήθως για κάτι που έχει προωθηθεί πολλές φορές, περισσότερο για έναν αθλητή συνήθως. Πολλοί έχουν αποκαλέσει τον Lebron James ως overrated αθλητή. Το ίδιο έχουν αποκαλέσει και τον Lionel Messi. Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται συνεχώς και στο WWE και πολλοί είναι αυτοί που έχουν περάσει και έχουν περιγραφεί με αυτόν τον συγκεκριμένο όρο. Πιο πρόσφατα, στην λίστα μπήκαν οι Roman Reigns & Dean Ambrose. Παρακάτω θα δείτε μερικά παραδείγματα παλαιστών, που είχαν μπει στην συγκεκριμένη λίστα, αλλά και μια άποψη σχετικά με την συχνή χρήση του.

του Γιώργου Ναστούλη

1. Hulk Hogan

Δεν υπήρχε παλαιστής, ο οποίος ήταν πιο over την δεκαετία 1983-1993 από τον Hulk Hogan. Ο Hogan αποτελούσε τον άνθρωπο που ήθελε να προωθήσει το WWF τότε ως ήρωα. Όλη η αύρα του χαρακτήρα, από την είσοδο του στο ρινγκ, με το σχίσιμο της μπλούζας, το σλόγκαν "Eat your Vitamins and Say your prayers", μέχρι και ο τρόπος όπου τελείωναν τα ματς του, όπου πάντα θα αντιμετώπιζε μεγάλες δυσκολίες, θα τις...μάζευε από τους αντιπάλους του και τελικά με το γνωστό Hulking Up, θα οδηγούνταν στο Leg Drop και στην νίκη. Ο Hogan δεν ήταν κάποιος σπουδαίος αθλητής, ούτε άξιζε τον παγκόσμιο τίτλο, περισσότερο από άλλους παλαιστές, όπως οι Ricky Steamboat & Randy Savage. Μάλιστα, ο Macho Man είχε έρθει σε σύγκρουση με το WWF για αυτούς τους λόγους και πάντα αυτός και ο Hulkster είχαν μια προσωπική αντιπαλότητα. Μπορεί να προωθούνταν ως ένα από τα μεγαλύτερα πρόσωπα της εταιρείας, αλλά σίγουρα δεν άξιζε τόσο μεγάλες θητείες ως πρωταθλητής. Πάντως, το σίγουρο είναι ότι ο Hogan, κακά τα ψέματα, έχει προσφέρει, πολλές ιστορικές στιγμές στο WWE.

2.Ric Flair

WOO! Εάν δεν ήταν overrated ο θρυλικός Nature Boy, τότε δεν ξέρω πιο άλλο παράδειγμα μπορώ να σας φέρω. Όπως ήταν γνωστό, ο Ric Flair είχε τεράστια επιρροή παρασκηνιακά σε κάθε εταιρεία που πήγαινε ( πλην WWE). Έτσι, στο WCW, έκανε τα πάντα, μα τα ΠΑΝΤΑ, για να κρατήσει το "όνομα" που είχε δημιουργήσει, "ζεστό". Από μια αποτυχημένη αναβίωση των Four Horsemen, η οποία διέρκησε μάλιστα για πάρα πολύ καιρό, μέχρι τις κατακτήσεις τίτλων στο WCW και το "θάψιμο" τότε ταλέντων, όπως οι Chris Jericho, Chris Benoit, Dean Malenko, Eddie Guerrero, οι οποίοι δεν ήταν και πολύ χαρούμενοι, με τα καμώματα του "Naitch".

3. The Ultimate Warrior

Χωρίς να θέλω να δείξω αγένεια στον Hall of Famer, αλλά ο Ultimate Warrior αποτέλεσε άλλο ένα από τα παραδείγματα, που δεν άξιζαν το τεράστιο push που πήραν, Στο πρόσωπο του Warrior, το WWF, έβλεπε τον διάδοχο του Hulk Hogan, έναν μαχητή που δεν θα παραιτηθεί με ότι και αν του συμβεί, Άλλωστε, ο Jim Hellwig ( πραγματικό όνομα), είχε την ανάλογη προώθηση που είχε και ο χαρακτήρας του Hogan. Πήρε το Intercontinental Championship από τον Honky Tonk Man σε διάστημα λίγων δευτερολέπτων και στην συνέχεια αντιμετώπισε τον Hulk Hogan στην Wrestlemania 6 για να κατακτήσει το WWF Championship. Το όνειρο του WWF είχε πραγματοποιηθεί. Ωστόσο, ο Warrior δεν είχε και την καλύτερη φήμη παρασκηνιακά, ούτε και ο ίδιος δεν ήταν το καλύτερο παιδί, με αποτέλεσμα το WWF να συνειδητοποιεί τότε το γεγονός ότι ο Warrior δεν ήταν ο καλύτερος in-ring worker, αλλά είχε περισσότερο το look παρά το charisma, με αποτέλεσμα να αποχωρήσει ο wrestler από την εταιρεία. Το 1996, ο Warrior θα επέστρεφε στο WWE, αλλά τότε η εταιρεία είχε πάρει μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση στα πράγματα.

4.Sid Vicious

Ο Sid Vicious δεν ήταν κακός στο ring. Ήταν ακριβώς έτσι όπως έπρεπε. Ένας γίγαντας, ο οποίος θα σε έπαιρνε και με slams και powerbombs θα σε έφτανε στο αμήν. Δεν είναι για αυτόν τον λόγο ένα από τα παραδείγματα overrated παλαιστών που αναφέρω. Περισσότερο, ο όρος "overrated" κολλάει σε αυτόν, επειδή δεν μπορούσε να έχει μεγάλα σε διάρκεια ματς, και αυτό φάνηκε με τον Undertaker στην Wrestlemania 13 και τον Shawn Michaels στο Royal Rumble 1997, όταν μετά από ένα δεκάλεπτο, ο Sid ήθελε μάσκα οξυγόνου να συνεχίσει να αγωνίζεται. Επίσης τα promo του δεν ήταν καλά και σε όλους έχει μείνει το γνωστό σαρδάμ, όπου έκανε στο WCW, όπου στην ουσία μπέρδεψε τα λόγια του και έβρισε τον εαυτό του. Δεν ήταν κακός παλαιστής, αλλά σίγουρα δεν άξιζε να πάρει δύο WWF Championship.

5. Triple H

O Triple H αποτελεί πάλι ένα από τα παραδείγματα overrated παλαιστών. Όχι, επειδή δεν άξιζε να πάρει κάποιο παγκόσμιο τίτλο, αφού το ταλέντο, το χάρισμα και τα looks τα είχε. Ήταν το τέλειο πακέτο. Απλώς, ανήκει εκεί, γιατί πήρε υπερβολικές φορές τον ρόλο του παλαιστή που κουβαλάει μια εταιρεία. Ειδικά την περίοδο 2002-2005, δεν μπορώ να θυμηθώ μια από αυτές τις χρονιές που ο Game δεν κουβαλούσε παγκόσμιο τίτλο στους ώμους του. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο ίδιος αποτέλεσε έναν παλαιστή με πολύ ισχυρή επιρροή και έλεγχο στα παρασκήνια, με αποτέλεσμα, πολλοί παλαιστές, όπως οι Rob Van Dam, Booker T, Shelton Benjamin και άλλοι, να παραδέχονται πως οι ίδιοι δεν πέρασαν και τα καλύτερά τους χρόνια, με τον Triple H ως κυρίαρχο στα παρασκήνια. Ευτυχώς, που τώρα που μεγάλωσε, ο Cerebral Assassin αποτελεί έναν από τους λόγους που το WWE έχει πάρει την επιτυχημένη κατεύθυνση που έχει πάρει ( Indies, NXT.). Πάντως, άλλο ένα γεγονός που αποτελεί ειρωνεία, είναι πως στα παλιότερα χρόνια, ο Triple H δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις με τύπους που αποτελούσαν (κατά τον HHH) "internet darlings" ( CM Punk, Daniel Bryan, Low Ki).

6. Goldberg

Την περίοδο, όπου το WCW χρειαζόταν κάτι δυνατό, για να παλέψει, με την Attitude Era του WWF, αφού η NWO είχε αρχίσει να κουράζει, ο Goldberg ήταν το τέλειο πακέτο. Είχαν ένα θηρίο, το οποίο θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν στο να διαλύσει κάθε αντίπαλο που θα βρει στον διάβα του. Και αυτό έκαναν. Από το αήττητο σερί, μέχρι και τις νίκες απέναντι σε άτομα, όπως οι Hulk Hogan, Bret Hart, Ric Flair, o Goldberg έβλεπε τον χαρακτήρα του να παίρνει ένα τρομερό push. Και όταν το 2003, ο Goldberg υπέγραφε συμβόλαιο συνεργασίας με το WWE, δεν υπήρχε κανένας φαν που να μην ήταν ενθουσιασμένος. Και όταν κατέφθασε ο Goldberg και πήρε πρώτο feud με τον The Rock, όλοι τρελάθηκαν από την χαρά τους. Ωστόσο, η τεμπελιά που έδειχνε ώρες-ώρες μέσα στο ρινγκ καθώς και το περιορισμένο move-set που διέθετε, τον οδήγησαν στην έξοδο ένα χρόνο μετά, σε ένα από τα χειρότερα ματς στην ιστορία του WWE και της Wrestlemania, απέναντι στον Brock Lesnar.

7. JBL

Ο JBL είναι μια από τις περιπτώσεις, όπου έχεις παίξει λαχείο και πρέπει να είσαι τόσο τυχερός, ώστε να το κερδίσεις. Μετά την φυγή του Brock Lesnar και το γεγονός το ότι ο Kurt Angle δεν ήταν ξεκάθαρο για το αν ήταν face ή heel, το WWE έψαχνε επειγόντως ένα αντίπαλο δέος για τον πρωταθλητή WWE τότε, τον Eddie Guerrero. Ο JBL, αποχωρούσε τότε από την APA και αμέσως το WWE έθεσε το πλάνο. Ο Bradshaw είχε την φήμη να είναι ένας πολύ καλός οικονομολόγος, με αποτέλεσμα έτσι οι ιθύνοντες της εταιρείας του Κονέκτικατ να του δώσουν ένα νέο gimmick, ενός χρηματιστή, ο οποίος έχει τεράστιο πλούτο και πρέπει να είναι ένας αληθινός κ*****ς, προκειμένου να το προωθήσει αυτό. Ο JBL απέδειξε, πως είχε πραγματικά χάρισμα στο μικρόφωνο και αν το έβλεπα πραγματικά με βάση το μικρόφωνο, θα έλεγα πως αποτέλεσε έναν σπουδαίο heel. Ωστόσο, το γεγονός το ότι δεν είχε και πολλές κινήσεις στο οπλοστάσιο του, σε συνδυασμό με την αξία των αντιπάλων του, οδηγούν στο συμπέρασμα από πολλούς ότι ο JBL δεν άξιζε το push που πήρε.

8. John Cena.

Ένα από τα πιο πρόσφατα και πιο τρανταχτά παραδείγματα, όταν στο μυαλό κάποιου fan έρχεται η λέξη overrated. O John Cena, πριν την περίοδο, όπου θεωρηθεί ως σπουδαίος παλαιστής, έπαιρνε το μίσος των fans σε όλο τον κόσμο, για τον λόγο ότι αποτελούσε έναν μέτριο παλαιστή, όπου έπαιρνε push και τίτλους, που δεν άξιζε. Πολλοί τον περιέγραφαν ως έναν σύγχρονο Hulk Hogan και η αλήθεια είναι ότι τα catchphrases, το move-set και ο τρόπος με τον οποίο συνήθως εξελίσσονταν τα ματς του, δικαίωναν τους χαρακτηρισμούς των οπαδών. Θα πέρναγε αρκετός καιρός, μέχρι πολλοί να καταλάβουν το πόσο επαγγελματίας είναι ο Cena, ενώ και ο ίδιος φρόντισε να εξελίξει το move-set του προκειμένου να μην απογοητεύει τους οπαδούς.

Αυτά τα οκτώ παραδείγματα, δείχνουν ποιοι ακριβώς θεωρούνται overrated. Αλλά εγώ, έχοντας ως αφορμή, αυτά, έχω να πω και μια άλλη άποψη. Μήπως φταίμε και εμείς οι ίδιοι ως fans; Υπάρχουν πολλοί τύποι, που αρχικά γουστάραμε και μετά δεν μας έκαναν. Εγώ θα αναφέρω δυο-τρία γρήγορα παραδείγματα. Ο Batista, ο οποίος είχε έρθει ως "μεσσίας" που θα φέρει πάλι αγριάδα στο WWE και όλοι είχαν τρελαθεί από την χαρά τους ότι θα κερδίσει το Royal Rumble. Το κέρδισε και μετά από λίγο, οι fans άρχισαν να τον μισούν. Ο Roman Reigns, που μέχρι τις αρχές του 2015, αποτελούσε έναν από τους σύγχρονους bad-ass χαρακτήρες, που όλοι θέλανε να δούνε πρωταθλητή, ξαφνικά βρέθηκε να γιουχάρεται και να του επιτίθενται οι fans σε σχεδόν κάθε σόου. Και το χειρότερο παράδειγμα και πιο λανθασμένο από όλα; O Dean Ambrose. Ο άνθρωπος που πολλοί θεωρούσαν ως το μοναδικό αδικημένο μέλος της Shield, τώρα και αυτός προστίθεται στην λίστα με τους overrated για τον λόγο του ότι δεν έχει τόσο δυνατό booking, όπως προηγούμενοι αθλητές. Και μετά από αυτόν; Θα θεωρήσουμε και τον AJ Styles overrated; Θα θεωρήσουμε τον Kevin Owens overrated; Η μήπως τον Finn Balor & τον Seth Rollins;

Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Βγάζουμε, με τις αντιδράσεις μας, κάποιον ως το κορυφαίο όνομα, παίρνουμε ότι θέλουμε από αυτόν και μετά τον παρατάμε, προκειμένου να αναδείξουμε κάποιον άλλον, ως σπουδαίο. Μήπως εμείς είμαστε σαν την Authority; Μήπως όταν ο John Cena μίλαγε στον Seth Rollins σχετικά με το ότι η Authority παίρνει ότι θέλει από τους παλαιστές που υποστηρίζει και μετά τους προδίδει, να έδινε ένα γενικό μήνυμα, όχι μόνο για το storyline, αλλά και για αυτό το γεγονός που συμβαίνει με τους fans; Είναι πραγματικά κρίμα να βλέπουμε, μεγάλα ονόματα, που να αξίζουν πολλά να θεωρούνται overrated. Σίγουρα, τα αριθμημένα παραδείγματα που ανέφερα παραπάνω, να θεωρούνται overrated και με τα δίκια τους, ωστόσο είναι άσχημο να βλέπεις δηλώσεις του ότι τύποι, όπως οι CM Punk, Daniel Bryan, Dean Ambrose & Kevin Owens θεωρούνται overrated, όταν έχουν αποδείξει πολλές φορές ότι αξίζουν πάρα μα πάρα πολλές επιτυχίες. Πρέπει να σκεφτόμαστε τι λέμε και τι κάνουμε, πριν κρίνουμε κάποιον, γιατί η επιλογή μας, πολλές φορές είναι ο "θάνατος" της καριέρας ενός παλαιστή.

Μείνετε συντονισμένοι για περισσότερα στο Pro Wrestling Greece. Αφήστε την άποψή σας στα σχόλια παρακάτω.